Is deze plek (weer) vrij?
Als je solliciteert, stel je jezelf dan weleens de vraag “Is deze plek eigenlijk wel vrij?”
Vraag jij je als leidinggevende weleens af, wanneer de derde teamchef op rij ook weer vrij snel weg gaat, waardoor dat mogelijk zou komen?
Zou het zo kunnen zijn dat de plek mogelijk nog bezet is en alle nieuwe mensen die komen niet of moeilijk kunnen blijven op deze plek? Of dat ze niet in hun kracht kunnen komen?
Met regelmaat blijkt dat een plek eigenlijk niet ‘vrij’ is.
Bij een plotseling vertrek van een medewerker is er vaak weinig ruimte voor afscheid. Iemand is boos en/of teleurgesteld vertrokken. Er is sprake van schaamte. Of er was simpelweg geen mogelijkheid meer om afscheid te nemen misschien omdat hij of zij er fysiek of mentaal niet meer toe in staat was of zelfs niet meer leeft.
De vragen die dan blijven zijn, “Is de plek vrij?” of ”Is het af?”
Vaak is dat niet het geval. Het voelt alsof het niet klaar is (onaf), met als gevolg dat nieuwe mensen op die plek moeilijk of niet kunnen blijven. Sterker nog, dat zij soms zelfs dezelfde eigenschappen/patronen gaan vertonen als de voorganger. Ze zijn eigenlijk heel eervol naar diegenen van wie geen goed afscheid genomen is.
Bij elk afscheid is het goed en belangrijk om er bewust en grondig bij stil te staan. Niet alleen voor diegene die weg gaat, maar juist ook voor de organisatie en de medewerkers die blijven. Wat heeft iemand bijgedragen aan de organisatie en wat heeft hij gegeven? Wat heeft iemand gekregen?
Mogelijk heeft iemand (onbewust) iets van zichzelf, soms zelfs zijn of haar hart, of een competentie zoals bijvoorbeeld daadkracht gegeven aan de organisatie. Dit terwijl hij of zij dit in het verdere leven nog nodig heeft.
Systemisch afscheid nemen en wederzijds elkaar ontslaan van welke claim dan ook is belangrijk. Niet iets achter laten wat hij of zij in het verdere leven nog nodig heeft. Dan ontstaat er ruimte en balans om verder te gaan.
En komt de plek en de persoon weer ‘vrij’...